My little stories

Καθόταν μελαγχολικός στην υγρή και κρύα γωνία του. Προσπαθούσε να βάλει μια σειρά στις τρομερές σκέψεις που ανέσυρε η μνήμη του. Θες από μια αβέβαιη αίσθηση ενοχής ή μιας παράξενη ανάγκης για λύτρωση. Ανάμεσα από τις μεταλλικές γρίλιες του μικρού παραθύρου μπορούσε να διακρίνει την μορφή της σε διάφορες μορφές. Καθώς η μέρα εναλλάσσονταν με την νύχτα η γλυκιά μορφή της ερχόταν και έφευγε. Την μέρα ο εκτυφλωτικός στρογγυλός ήλιος του θύμιζε το γλυκό και αλαβάστρινο πρόσωπο της. Παρέμεινε να το κοιτάει ώσπου τα μάτια του δεν μπορούσαν πλέον να διακρίνουν τίποτα. Την νύχτα τα παιχνιδιάρικα αστέρια του θύμιζαν τα πανέμορφα λαμπερά της ματιά. Με πόση γλυκά τον κοιτούσαν και τον θαύμαζαν. Εκείνες τις μαγικές στιγμές ένιωθε δυνατός και έτοιμος να αντιμετωπίσει τα πάντα. Ένιωθε πως ο χαμός της δεν ήταν παρά ένα ποταπό ψέμα.
Κάποιες άλλες μέρες όμως τα οράματα άλλαζαν μορφή, καταδικάζοντας την ψεύτικη αλήθεια του. Την μέρα ο στρογγυλός εκτυφλωτικός ήλιος του θύμιζε το πυρωμένο κεφάλι της να ουρ…