Ο Δυρρών

 

Αυτή η εικόνα μου κληρώθηκε για να εμπνευστώ μια ιστορία, στο  δρώμενο "mini σκυτάλη #2" που φιλοξενεί η Μαίρη του Γήινη Ματιά, αυτή είναι η δική μου ιστορία.

Ο Δυρρών

 

 

 

 

Ημερολόγιο τρόφιμου #16

 

6 Σεπτεμβρίου

Απόψε αποφάσισα να ξεκινήσω να κρατάω ημερολόγιο. Πιστεύω πως θα με βοηθήσει να θυμηθώ… τουλάχιστον έτσι μου είπαν…

Προσπαθώ να συγκροτήσω τις σκέψεις μου και να ξεκινήσω την κατάδυσή μου στο παρελθόν, μα οι έως τώρα προσπάθειες ήταν άκαρπες. Ο δρ. Στεφάνου λέει πως οι εγγραφές στο ημερολόγιο θα με βοηθήσουν.

Αηδίες!

Νιώθω πως γράφω απλά για να γράφω και τίποτε άλλο.

Μα δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω εδώ μέσα. Θα προσπαθήσω πάντως…

 

Ημερολόγιο Δρ. Στεφάνου

 

4 Σεπτέμβρη

Ο τρόφιμος #16, γνωστός ως Βασίλης Ελευθεριάδης εισήλθε στην κλινική πριν ένα μήνα ακριβώς. Τον είχαν βρει να περπατάει βρεγμένος και γυμνός πάνω σε μια προβλήτα. Τα χέρια του και το κορμί του ήταν καλυμμένα στο αίμα και έλεγε συνέχεια πως εκπλήρωσε την αποστολή του.

Όπως αποδείχτηκε μετέπειτα το αίμα δεν ήταν δικό του. Ο ίδιος δεν ήταν σε αποδεκτή ψυχική κατάσταση ώστε να μιλήσει και να δώσει εξηγήσεις. Κανένα πτώμα δεν βρέθηκε στον γύρω χώρο μα ούτε και στην θάλασσα, μετά από εκτεταμένες έρευνες της αστυνομίας.

Τον έφεραν στην κλινική ως ‘’τελειωμένη’’ υπόθεση. Παραμιλούσε συνεχώς για την εκπλήρωση της αποστολής του. Οι συνεδρίες μαζί του δεν κατάφεραν να μου αποκαλύψουν τι κρύβεται στο μυαλό του.

Αποφάσισα να του δώσω ένα ημερολόγιο, μια αιτία να καταγράφει τις σκέψεις του. Ίσως έτσι να μπορέσω να ξεκλειδώσω τις μνήμες του και να καταλάβω τι συνέβη εκείνη την νύχτα.

 

Ημερολόγιο τρόφιμου #16

 

7 Σεπτέμβρη

Σήμερα ξύπνησα με μια τρομερή όρεξη να γράψω, χωρίς να έχω κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου. Ήλπιζα πως γράφοντας θα μου έρθει η έμπνευση και φυσικά η γνώση που αποζητώ.

Δυστυχώς όμως και πάλι δεν έχω καταφέρει τίποτα. Λες και κάτι μπλοκάρει την μνήμη μου. Δεν μπορώ άλλο εδώ μέσα, έχω καταντήσει ζωντανό πείραμα και κανείς δεν μπορεί να μου δώσει μια σαφή απάντηση.

Στο δωμάτιο μου δεν υπάρχει κανένα παράθυρο και έχω χάσει την επαφή με τον έξω κόσμο. Ο μοναδικός άνθρωπος που μπορώ να δω είναι ο δρ. Στεφάνου.

Πόσο τον μισώ…

 

Ημερολόγιο Δρ. Στεφάνου

 

7 Σεπτέμβρη

Ο τρόφιμος #16 δείχνει να ανταποκρίνεται θετικά στο πείραμα του ημερολογίου. Σήμερα το πρωί τον είδα απ’ τα μόνιτορ να το ανοίγει και να γράφει. Το βράδυ, όταν θα έχουν ενεργήσει τα κατασταλτικά φάρμακα, θα μπορέσω να δω τις εγγραφές του.

 

8 Σεπτέμβρη

Δεν έχει γράψει κάτι σημαντικό. Όμως με μισεί. Κάτι είναι κι αυτό υποθέτω, ένα αίσθημα, έστω και αρνητικό.

 

10 Σεπτέμβρη

Έχει να το πιάσει δύο μέρες. Ελπίζω να μην χάνω τον χρόνο μου. Όλοι μου λένε να προβώ σε πιο σκληρά μέτρα. Όμως έχω τους ενδοιασμούς μου ως προς αν τα πιο σκληρά μέτρα είναι και πιο αποτελεσματικά.

Θα περιμένω…άλλωστε ο ασθενής δικός μου είναι…

 

Ημερολόγιο τρόφιμου #16

 

14 Σεπτέμβρη

Για σχεδόν μία βδομάδα δεν είχα όρεξη να ασχοληθώ με το ημερολόγιο. Όμως χθες βράδυ είχα ένα πολύ ζωντανό όνειρο, σχεδόν ένιωθα την αλμύρα της θάλασσας και τις σκλήθρες της ξύλινης προβλήτας στα γυμνά μου πόδια.

Έβλεπα μια μάλλον ανθρώπινη φιγούρα να στέκει κάτω απ’ τον φωτεινό στύλο. Δεν μπορούσα να την δω καθαρά γιατί το φως τρεμόπαιζε αρκετά. Πρέπει να με φώναζε γιατί ένιωθα το κορμί μου να ανταποκρίνεται στο κάλεσμά του.

Ξαφνικά τα πάντα κινήθηκαν σε πολύ γρήγορο χρόνο. Κινήθηκα προς την φιγούρα με ταχύτητα, σχεδόν στον αέρα. Ήρθα αντιμέτωπος με το πρόσωπό της. Όχι ακριβώς πρόσωπο, μια σκιά καλύτερα.

Τρόμαξα και ξύπνησα. Νομίζω πως κατάφερα κάτι σήμερα. Ίσως τα όνειρά μου να με βοηθήσουν. Γιατί όμως τώρα;

 

Ημερολόγιο Δρ. Στεφάνου

 

15 Σεπτέμβρη

Χθες κατέγραψα πρόοδο για τον τρόφιμο #16. Έγραψε στο ημερολόγιο κάτι που μπορεί να είναι το κλειδί για το παρελθόν.

Θα περιμένω λίγο πριν επιχειρήσω μια συνεδρία μαζί του.

 

Ημερολόγιο τρόφιμου #16

 

16 Σεπτέμβρη

Πάλι σήμερα ξύπνησα από έναν εφιάλτη. Το σκηνικό ίδιο, το ίδιο και οι συνθήκες.

Αυτή την φορά, ενώ βρισκόμουν πρόσωπο με πρόσωπο με την σκιά, μπόρεσα να ακούσω καλύτερα το κάλεσμα. Αντηχούσαν μες στο κεφάλι μου οι λέξεις σαν σφυρί που χτυπάει λαμαρίνα.

‘’Τάισέ με!’’

Ξανά και ξανά, ώσπου ξύπνησα ιδρωμένος και αποφάσισα να το καταγράψω γρήγορα πριν το ξεχάσω.

 

18 Σεπτέμβρη

Και σήμερα το ξύπνημα ήταν εφιαλτικό. Σε κάθε εφιάλτη νιώθω πως μπαίνει άλλο ένα κομμάτι στο παζλ. Μπορεί όμως να κάνω και λάθος.

Η φωνή προχώρησε το κάλεσμά της.

‘’Τάισέ με! Μόνο εσύ μπορείς! Θέλω αίμα και σάρκα για να ζήσω!’’

Είναι πολύ παράξενο και τρομακτικό. Αντί για τρόμο νιώθω μία τρομερή έλξη και αδημονώ για το βράδυ και τον επόμενο εφιάλτη.

 

Ημερολόγιο Δρ. Στεφάνου

 

19 Σεπτέμβρη

Μεγάλη πρόοδος πραγματικά. Δεν ξέρω όμως κατά πόσο κινδυνεύει ο τρόφιμος να εξοκείλει. Είναι πολύ λεπτές οι ισορροπίες.

Απόψε θα δρομολογήσω μια συνεδρία μαζί του. Θέλω να παρατηρήσω την αντίδρασή του στα ερεθίσματα που θα του θέσω.

…

Η συνεδρία κράτησε παραπάνω απ’ το αναμενόμενο, μα πιστεύω έπρεπε να παραβλέψω κάποιους κανόνες.

Η κατάστασή του είναι σταθερή και οι εφιάλτες που καταγράφει δεν φαίνεται να τον καταπονούν στο ελάχιστο. Αντιθέτως τον αναζωογονούν. Παρατήρησα μια λάμψη στα μάτια του. Θα πρέπει να του αυξήσω την δόση του φαρμάκου του. οποιαδήποτε μορφή έξαρσης, παραπάνω απ’ το προβλεπόμενο, δεν είναι αποδεκτή.

 

Ημερολόγιο τρόφιμου #16

 

20 Σεπτέμβρη

Πραγματικά δεν θέλω να ξυπνάω πια. Θέλω να ζω αυτόν τον τόσο ζωντανό εφιάλτη.

Σήμερα κατάφερα να δω πέρα από την σκιά. Αντίκρισα ένα πρόσωπο γεμάτο ραγάδες, δεν είχε κάποια καθορισμένη μορφή, μα παρέπεμπε σε κάτι αφηρημένο και τερατώδης. Το βλέμμα του, δύο μεθυστικές φωτεινές οπές εκεί που θα έπρεπε να υπάρχουν μάγουλα, με βύθιζε σε μια ληθαργική έλξη. Το μήνυμα του προς εμένα δεν είχε αλλάξει. Επαναλαμβανόταν συνέχεια, σαν κασέτα σε λούπα.

Να μην ξεχάσω και κάτι…

Απρω ξια γτχεαι

 

24 Σεπτέμβρη

Αχ, αυτή η αίσθηση. Δεν περιγράφεται.

Μου μίλησε… Θέλει να το βρω… Μου έχει δώσει οδηγίες, λέει πως χρειάζεται ένας ακόμη για να εκπληρωθεί η αποστολή μου.

 

Ημερολόγιο Δρ. Στεφάνου

 

22 Σεπτέμβρη

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν το έχουν πιάσει τα φάρμακα. Αντί να τον κατευνάσουν παρατηρώ μια απρόσμενη κινητικότητα.

Πριν δύο μέρες παρατήρησα και κάτι αλλόκοτο στην γραφή του. Δεν μπορώ να το αποκρυπτογραφήσω και δεν θέλω να πιστεύω πως επικοινωνεί με δική του γλώσσα.

Είμαι εντυπωσιασμένος πάντως με το ‘’πείραμά’’ μου.

 

25 Σεπτέμβρη

Ήρθε σε επαφή με την μυστηριώδη σκιά απ’ τους εφιάλτες του.

Είμαι πολύ κοντά στην λύση πλέον. Αυτό θα είναι εκπληκτικό! Πόσοι φόνοι θα μπορούσαν να εξιχνιαστούν με την απομόνωση και την χημική θεραπεία των μετέπειτα δολοφόνων.

 

27 Σεπτέμβρη

Σήμερα το πρωί ζήτησε να με δει για μια συνεδρία, από μόνος του. Νιώθω μια έκσταση στο σώμα μου καθώς γράφω, θέλω να πανηγυρίσω μα προσπαθώ να μετριάσω την χαρά μου.

…

Δεν ήταν καθαρή θεραπευτική συνεδρία μα πιο πολύ ήθελε να με δει για να μου ζητήσει αυτό που είχα στο μυαλό μου.

Ήθελε να τον αφήσω να βγει έξω. Ελεγχόμενος από εμένα. Ήταν έτοιμος να μου δείξει αυτά που έκρυβε στο μυαλό του. του είπα πως θα του απαντήσω σύντομα. Θέλω να το σκεφτώ καλά πριν προβώ σε μια απόφαση που θα μετανιώσω.

Η ευφράδεια λόγου και η οξυδέρκειά του είναι πρωτοφανής για κάποιον της δικής του τάξης και κατάστασης.

 

Ημερολόγιο τρόφιμου #16

 

1 Οκτώβρη

Έχουν περάσει τρεις μέρες και ο δρ. Στεφάνου δεν μου έχει απαντήσει. Είναι πολύ υποκριτής και νομίζω πως με θέλει κλεισμένο εδώ για τα ποταπά πειράματά του.

Έχω βαρεθεί να με φωνάζει απ ’το μεγάφωνο, αν δεν είμαι ήδη τρελός θα αποτρελαθώ μ’ αυτόν τον τρόπο. Και αυτή του η εμμονή στην προσφώνησή μου: ‘’τρόφιμε #16’’. Έχω ένα καταραμένο όνομα. Η μορφή στους εφιάλτες μου το ξέρει και μου το είπε. Είναι Βασίλης Ελευθεριάδης.

Θα περιμένω για λίγο ακόμα και μετά θα προσπαθήσω να φύγω μια για πάντα απ’ αυτό το άρρωστο μέρος.

 

3 Οκτώβρη

Τα καλά νέα απ’ το πρωί φαίνονται. Έτσι λένε.

Και ισχύει. Σήμερα πήρα απάντηση από τον δρ. Στεφάνου. Αύριο θα πάμε στο μέρος του εφιάλτη μου. Όλα θα λυθούν αύριο…

 

Ημερολόγιο Δρ. Στεφάνου

 

2 Οκτώβρη

Περίμενα τόσες μέρες για να του δώσω απάντηση γιατί ήθελα να δω αν εννοούσε την πρόταση που μου έκανε. Φαινόταν αποφασισμένος.

Αυτές τις μέρες της αναμονής δεν είδε κανέναν εφιάλτη. Καμιά εγγραφή ή αναφορά για το ματωμένο βράδυ. Τον φώναζα απ’ το μεγάφωνο ανά μία ώρα, πιο πολύ για να δω σε τι κατάσταση βρισκόταν. Η χθεσινή του εγγραφή όμως, μου υποδεικνύει πως θα πρέπει να του απαντήσω άμεσα. Υπάρχει κίνδυνος να τερματίσει την ζωή του.

 

3 Οκτώβρη

Σήμερα το πρωί του απάντησα. Θα ξεκινήσουμε το βράδυ. Θα τον βγάλω κρυφά από την υπηρεσιακή είσοδο, δεν θέλω να κινήσω υποψίες και το κυριότερο, το πείραμά μου θα πρέπει να παραμείνει κρυφό.

…

Βγήκαμε έξω χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Από ‘δω και πέρα θα με οδηγούσε ο τρόφιμος #16 στο μέρος του συμβάντος. Ελπίζω να μην έχω κάνει κανένα λάθος. Για καλό και για κακό μαζί μου έχω πάρει το όπλο μου. Ελπίζω να μην το χρησιμοποιήσω, μα δεν θα διστάσω αν η κατάσταση ξεφύγει εκτός ελέγχου.

 

Ημερολόγιο τρόφιμου #16 – διαβασμένο από την αστυνομία

 

4 Οκτώβρη

Κατάφερα να τον αποπροσανατολίσω, έτσι ώστε να μην ξέρει προς τα που πάει και το κυριότερο να μην έχει καμία έξοδο διαφυγής. Όχι πως υπάρχει τέτοια περίπτωση.

Μέσα από δρόμους και σοκάκια που μου υπέδειξε στα όνειρά μου εκείνος, κατάφερα να τον οδηγήσω στην προβλήτα. Είχε δίκιο που μου έλεγε να μην καταγράφω τις σκέψεις μου τις τελευταίες μέρες, τώρα δεν θα είχα το πάνω χέρι.

Πάντως για δόκτωρ δεν είναι και πολύ έξυπνος. Μπορεί να τον έχει καταβάλλει και ο ενθουσιασμός του για το ‘’πείραμά’’ του.

Από ‘δω και πέρα θα πρέπει να είμαι γρήγορος. Θα πρέπει να τον ετοιμάσω για εκείνον.

 

Ημερολόγιο Δρ. Στεφάνου – διαβασμένο από την αστυνομία

 

4 Οκτώβρη

Ο τρόφιμος #16 με έχει οδηγήσει μέσα από ένα λαβυρινθώδεις μονοπάτι στον προορισμό μας. Με το που αντίκρυσα την προβλήτα ηρέμισα. Νόμιζα πως απλά κάναμε κύκλους γύρω από το ίδιο σημείο. Σε όλη την διαδρομή είχα το χέρι μου τοποθετημένο πάνω στην κάνη του όπλου.

Προχώρησα διστακτικά πάνω στην προβλήτα. Ο τρόφιμος #16 είχε ξεκινήσει να φέρεται παράξενα. Είχε βγάλει τα παπούτσια και τις κάλτσες του και με προέτρεψε να πράξω κι ‘γω το ίδιο. Φυσικά και δεν το έκανα. Εκείνον όμως τον άφησα να συμπεριφερθεί όπως ήθελε. Δεν ήθελα να επηρεάσω την έκβαση του πειράματος.

Όταν φτάσαμε την προβλήτα κάλυπτε το απόλυτο σκοτάδι. Από μια σατανική συγκυρία με το που ακούμπησαν τα γυμνά του πέλματα στο ξύλο, άναψε ο πιο κοντινός σε ‘μας φωτεινός στύλος.

Όσο προχωράγαμε προς την άκρη της προβλήτας η διαδρομή μας φωτιζόταν από τον ανάλογο φωτεινό στύλο. Πίσω μας τα φώτα έσβηναν, υποδέχοντας πάλι το απόλυτο σκότος. Φοβάμαι, μα συνεχίζω να τον ακολουθώ, δεν ξέρω τι με τραβάει προς το άγνωστο.

…

Έχουμε φτάσει κοντά στην θάλασσα. Ο τρόφιμος #16 δεν μιλά καθόλου. Μονάχα προχωρά με πολύ αργό βήμα. Και εγώ για ένα παρανοϊκό λόγο μήτε σταματάω, μήτε τον πυροβολώ.

Τώρα που κάθομαι σε μια γωνιά και προσπαθώ να γράψω αυτές τις γραμμές, το σύγκρυο με έχει παραλύσει. Δεν ξέρω τι θα γίνει ή τι να περιμένω. Τον βλέπω πως έχει γδυθεί τελείως και με τα χέρια τεντωμένα προς την θάλασσα μιλά με περίεργη γλώσσα. Άραγε να ήταν η ίδια όπως στο ημερολόγιό του;

Η θάλασσα ξαφνικά αγρίεψε. Νιώθω τον παφλασμό της να κουνά την προβλήτα. Δεν μπορώ να κουνηθώ… τον βλέπω να έρχεται προς το μέρος μου… το όπλο… δεν…μπορώ να το κατευθύνω…

 

Ημερολόγιο τρόφιμου #16 – διαβασμένο από την αστυνομία

 

5 Οκτώβρη

Τα κατάφερα! Τελικά ο δόκτωρ ήταν το πιο εύκολο θύμα. Τον χειραγώγησα και τον εκμεταλλεύτηκα όπως έπρεπε για να το εξυπηρετήσω. Χρειάστηκε φυσικά να μπω σε μια κατάσταση λίμπο, μα ευτυχώς, η επαναφορά μου ήταν επιτυχής.

Όταν επικαλέστηκα τον Δυρρών εκείνος είχε κουλουριαστεί σε μια γωνιά της προβλήτας. Πριν τον γδάρω και τον αφαιμάξω είχε δώσει τέλος στην ζωή του με το όπλο που κουβαλούσε. Θα έλεγε κάποιος πως δεν τον σκότωσα εγώ…

Αφού ήπια το αίμα του ο Δυρρών μπορούσε να πάρει το κουφάρι του. πλέον είχε μια σημαντική συλλογή από κουφάρια για να πατήσει το πόδι του στο έδαφος και να δράσει ανενόχλητος.

Ήρθε η ώρα να σταματήσω αυτό το ανούσιο ημερολόγιο. Μαζί με το δικό του θα τα πετάξω στην αφιλόξενη και ορεξάτη θάλασσα, με την ελπίδα να μην τα βρει κανείς. Και αν τα βρουν ας τα θεωρήσουν σαν μια προειδοποίηση για ό, τι έπεται…

Τέλος