MAD WORLD
MAD WORLD
Πιάνω τον εαυτό μου πολλές φορές τώρα τελευταία να χάνεται, να βυθίζεται και να αναδύεται κάπου ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια. Τελευταία, πιο πολύ από ποτέ, έχω παρατηρήσει πως οι εικόνες που αντικρίζουμε έχουν γίνει όλο και πιο σκληρές, όλο και πιο ωμές. Όλα στον βωμό της "καλής λειτουργίας" του κράτους και στην ικανοποίηση της δίψας μας να καταστρέψουμε οτιδήποτε δεν ταιριάζει με την "ορθή" εικόνα.
Μαριονέτες με στολές και πηλήκια έχουν αναλάβει τον ρόλο του φύλακα, μαριονέτες που δεν πληρούν ούτε τα ελάχιστα κριτήρια ανθρωπιάς και εξυπνάδας. Κάνοντας περιορισμένες κινήσεις και εκτελώντας πιστά τις εντολές δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν που τελειώνει η προστασία και που ξεκινάει η τρομοκρατία.
Ακόμα πατριώτες νεοναζί και δολοφόνοι πήραν με το μέρος του, με φθηνά κόλπα και λαϊκισμούς, μια μερίδα κουτών δίνοντας τους έτσι εξουσία και υπόσταση και δίνοντας τους το δικαίωμα να μας προστατεύουν και να το παίζουν και αυτοί φύλακες μας.
Στα σύγχρονα χρόνια που περάσαν είδα σφαίρες να "εξοστρακίζονται" στο πεζοδρόμιο και να καταλήγουν σε σώμα παιδιού. Αν ήταν ταινία σίγουρα θα κάναμε λόγο για εκείνη την ανούσια με τις σφαίρες που παίρνουν καμπύλη. Είδα να αμαυρώνουν ειρηνική πορεία και να την μετατρέπουν, με φωτιές και δολοφονίες, σε μια ψευδή δικαιολογία για να φιμώσουν τα στόματα των καταπιεσμένων, των αγανακτισμένων και να καταρρίψουν την ελευθερία του λόγου. Είδα νέους, γέρους να ματώνουν στα πεζοδρόμια προσπαθώντας να διεκδικήσουν μια πιο σωστή αντιμετώπιση.Είδα κάποια αγόρια διαφορετικά να προπηλακίζονται και να εξευτελίζονται δημόσια, πριν αφήσουν την τελευταία τους πνοή στο πεζοδρόμιο. Είδα να δολοφονούν εν ψυχρώ κάποιον που σκάρωνε ρίμες αλήθειας. Είδα να εξευτελίζουν και να μειώνουν αγόρια και κορίτσια στους δρόμους χωρίς ενδοιασμούς και χωρίς τιμωρία, να τους δένουν σαν κατσίκια και να τους βαράνε σαν χταπόδια.
Όμως αναρωτιέμαι αν όντως βλέπω καλά. Διότι βλέπω μετά ποταπούς δικηγορίσκους να ελευθερώνουν φονιάδες παραποιώντας στοιχεία και εικόνες που είδα να εκτυλίσσονται. Διότι βλέπω να αγνοούν και να υποβαθμίζουν την ανθρώπινη ζωή. Διότι βλέπω να αθωώνουν και να επιβραβεύουν ένα τσούρμο φαντασμένους και βολεμένους δολοφόνους. Διότι βλέπω πως είτε γκλομπ σπάνε κρανία είτε διεισδύουν πρωκτούς παραμένουμε παγερά αδιάφοροι.
Βλέπω να κατρακυλάμε όλο και πιο βαθιά σ' αυτήν την θεοσκότεινη τρύπα της λήθης, σαν κάποια άλλα Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων. Βλέπω την αστυνομοκρατία να εδραιώνεται με στιβαρές βάσεις στην κοινωνία μας προσπαθώντας να θεσπίσει το ιδιώνυμο. Βλέπω ρεμπεσκέδες νεοναζί να ελέγχουν για ακόμη μια φορά τα μυαλά των αδαών.
Και πραγματικά βλέπω αυτός ο κόσμος να γίνεται ακόμα πιο τρελός.
υ.γ: το γνωρίζω πως το συγκεκριμένο ποστ έρχεται σε αντίθεση με το ύφος της σελίδας όμως είναι κάποιες σκέψεις που όντως στροβιλίζονται στο κεφάλι μου, και φυσικά περιορίστηκα στα εντόπια γεγονότα.
Πιάνω τον εαυτό μου πολλές φορές τώρα τελευταία να χάνεται, να βυθίζεται και να αναδύεται κάπου ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια. Τελευταία, πιο πολύ από ποτέ, έχω παρατηρήσει πως οι εικόνες που αντικρίζουμε έχουν γίνει όλο και πιο σκληρές, όλο και πιο ωμές. Όλα στον βωμό της "καλής λειτουργίας" του κράτους και στην ικανοποίηση της δίψας μας να καταστρέψουμε οτιδήποτε δεν ταιριάζει με την "ορθή" εικόνα.
Μαριονέτες με στολές και πηλήκια έχουν αναλάβει τον ρόλο του φύλακα, μαριονέτες που δεν πληρούν ούτε τα ελάχιστα κριτήρια ανθρωπιάς και εξυπνάδας. Κάνοντας περιορισμένες κινήσεις και εκτελώντας πιστά τις εντολές δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν που τελειώνει η προστασία και που ξεκινάει η τρομοκρατία.
Ακόμα πατριώτες νεοναζί και δολοφόνοι πήραν με το μέρος του, με φθηνά κόλπα και λαϊκισμούς, μια μερίδα κουτών δίνοντας τους έτσι εξουσία και υπόσταση και δίνοντας τους το δικαίωμα να μας προστατεύουν και να το παίζουν και αυτοί φύλακες μας.
Στα σύγχρονα χρόνια που περάσαν είδα σφαίρες να "εξοστρακίζονται" στο πεζοδρόμιο και να καταλήγουν σε σώμα παιδιού. Αν ήταν ταινία σίγουρα θα κάναμε λόγο για εκείνη την ανούσια με τις σφαίρες που παίρνουν καμπύλη. Είδα να αμαυρώνουν ειρηνική πορεία και να την μετατρέπουν, με φωτιές και δολοφονίες, σε μια ψευδή δικαιολογία για να φιμώσουν τα στόματα των καταπιεσμένων, των αγανακτισμένων και να καταρρίψουν την ελευθερία του λόγου. Είδα νέους, γέρους να ματώνουν στα πεζοδρόμια προσπαθώντας να διεκδικήσουν μια πιο σωστή αντιμετώπιση.Είδα κάποια αγόρια διαφορετικά να προπηλακίζονται και να εξευτελίζονται δημόσια, πριν αφήσουν την τελευταία τους πνοή στο πεζοδρόμιο. Είδα να δολοφονούν εν ψυχρώ κάποιον που σκάρωνε ρίμες αλήθειας. Είδα να εξευτελίζουν και να μειώνουν αγόρια και κορίτσια στους δρόμους χωρίς ενδοιασμούς και χωρίς τιμωρία, να τους δένουν σαν κατσίκια και να τους βαράνε σαν χταπόδια.
Όμως αναρωτιέμαι αν όντως βλέπω καλά. Διότι βλέπω μετά ποταπούς δικηγορίσκους να ελευθερώνουν φονιάδες παραποιώντας στοιχεία και εικόνες που είδα να εκτυλίσσονται. Διότι βλέπω να αγνοούν και να υποβαθμίζουν την ανθρώπινη ζωή. Διότι βλέπω να αθωώνουν και να επιβραβεύουν ένα τσούρμο φαντασμένους και βολεμένους δολοφόνους. Διότι βλέπω πως είτε γκλομπ σπάνε κρανία είτε διεισδύουν πρωκτούς παραμένουμε παγερά αδιάφοροι.
Βλέπω να κατρακυλάμε όλο και πιο βαθιά σ' αυτήν την θεοσκότεινη τρύπα της λήθης, σαν κάποια άλλα Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων. Βλέπω την αστυνομοκρατία να εδραιώνεται με στιβαρές βάσεις στην κοινωνία μας προσπαθώντας να θεσπίσει το ιδιώνυμο. Βλέπω ρεμπεσκέδες νεοναζί να ελέγχουν για ακόμη μια φορά τα μυαλά των αδαών.
Και πραγματικά βλέπω αυτός ο κόσμος να γίνεται ακόμα πιο τρελός.
υ.γ: το γνωρίζω πως το συγκεκριμένο ποστ έρχεται σε αντίθεση με το ύφος της σελίδας όμως είναι κάποιες σκέψεις που όντως στροβιλίζονται στο κεφάλι μου, και φυσικά περιορίστηκα στα εντόπια γεγονότα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου