Το δάσος της Λήθης 5α - Μουσικές Ιστορίες#3

 

5. Είκοσι πέντε χρόνια πριν

 

5α. Η αρχή ενός εφιάλτη

 

Τα νέα στο Φόριεν κυκλοφόρησαν γρήγορα. Ξεκίνησαν από το παλάτι του βασιλιά Φάρκας, διαδόθηκαν στην αγορά, έφτασαν σιγά-σιγά σε κάθε δρόμο και κάθε στενό. Το παλάτι  είχε χαρά. Ο γιος και διάδοχός του, ο πρίγκιπας Ζάρεκ είχε βρει την εκλεκτή της καρδιάς του. Εκείνη που η βασιλική του καταγωγή άρμοζε για να είναι η εκλεκτή που θα κάτσει δίπλα του στο θρόνο ως πριγκίπισσα και ως επίδοξη βασίλισσα. Ήταν η κόρη ενός πλούσιου γαιοκτήμονα από ένα άλλο γειτονικό τους βασίλειο, πέρα από τα βουνά. Μια όμορφη λυγερόκορμη κοπέλα. Η Άλμπα, κόρη του Ντάνμαρ.

 

Το πρώτο άκουσμα της είδησης έφτασε στην Αρμάντια σε ένα μεσημεριανό τους γεύμα καθώς ο πατέρας της έφερε τα νέα.

«Θα έχουμε σύντομα γάμους και χαρές στο βασίλειο» ανακοίνωσε στο σπιτικό του. Οι απλοί άνθρωποι του Φόριεν πάντα έλπιζαν ότι ένα καλό γεγονός στον κύκλο των αρχόντων θα μπορούσε να επηρεάσει θετικά και τη δική τους ζωή.

«Ποιος παντρολογιέται;» τον ρώτησε η γυναίκα του έχοντας δίπλα της την κόρη της που άκουγε σιωπηρή αλλά με ενδιαφέρον.

«Ο βασιλιάς ανακοίνωσε ότι παντρεύει το γιο του, τον Ζάρεκ…»

Το ποτήρι γλίστρησε από τα χέρια της κόρης του όπως γλιστράει το φως του ήλιου σαν κρύβεται πίσω απ τα μεγάλα βουνά της Δύσης. Οι δικοί της δεν έδωσαν σημασία στην απροσεξία της, όπως νόμισαν και συνέχισαν.

«Ποια θα είναι η εκλεκτή πριγκίπισσα άντρα μου;»

«Άκουσα τη λένε Άλμπα! Είναι κόρη ενός Ντάνμαρ, ηγεμόνα στο βασίλειο πίσω απ τα Βουνά».

Η κόρη τους άρχισε να τρέμει. 

«Που το έμαθες πατέρα μου;» ρώτησε με φωνή ίσα που έβγαινε από το στόμα της.

«Μα το ανακοίνωσαν απ’ το παλάτι κόρη μου αλλά…. Τι έπαθες εσύ; Τι έχεις;»

«Κόρη μου είσαι καλά; Σου συμβαίνει κάτι;» ρώτησε και η μάνα της πανικόβλητη βλέποντας την κόρη της κατάχλομη δίπλα της.

 

Η Αρμάντια ένιωσε τον κόσμο να χάνεται γύρω της. Ήταν μια είδηση που δεν μπορούσε να διαχειριστεί. Ένα πλήγμα που πρώτη φορά το ένιωθε στη νεανική ζωή της. Ένα μαύρο πέπλο που ερχόταν να κηλιδώσει τα όνειρά της. Μια προδοσία. Δεν ήθελε να το πιστέψει. Δεν μπορούσε! Όχι ύστερα από όσα είχαν γίνει με εκείνον. Όχι ύστερα από εκείνη τη μέρα που έγινε γυναίκα στην αγκαλιά του στο δικό τους δάσος. Γιατί έτσι το πίστευε εκείνη. Οι  δικοί της δεν μπορούσαν να εξηγήσουν το συναισθηματικό της σοκ και ήταν προβληματισμένοι απ’ την κατάστασή της. Έπρεπε να βρει τρόπο να τον συναντήσει. Με κάθε θυσία έπρεπε να βρει. Γιατί η Αρμάντια δεν ήταν μόνο το ότι ένιωθε να χάνει την αγάπη της, τον έρωτά της. Ήταν και κάτι παραπάνω που είχε μάθει εδώ και μέρες από την πιστή της Μπρέντα, την παραμάνα της, τη γυναίκα  που είχε μεγαλώσει στα χέρια της και εκείνη την ένιωθε σαν εγγονή της. Κάτι που έκανε τη γη να χαθεί κάτω από τα πόδια της. Κάτι που δεν τολμούσε να συζητήσει με τη μητέρα της.

 

Ήταν καιρός τώρα που η Αρμάντια δεν ένιωθε καλά. Αδιαθεσίες, ζαλάδες ξαφνικές. Έβλεπε αλλαγές στο σώμα της που δεν μπορούσε στην αρχή να εξηγήσει. Όμως μετά οι πρώτες υποψίες ρίζωσαν μέσα της. Και τότε ήταν που μίλησε στην Μπρέντα. Αυτό που έμαθε από το στόμα της πιστής γυναίκας την έφερε στην απόγνωση. Ναι, η Αρμάντια ήταν έγκυος! Περίμενε παιδί. Και δεν είχε άλλη λύση παρά να ανοίξει την καρδιά της στην πιστή “γιαγιά” της. Η έκρηξη μεταξύ τους ήταν μεγάλη αλλά η Μπρέντα αποφάσισε σε πρώτο χρόνο να στηρίξει την κοπέλα. Δεν είχε μάθει τον άντρα που ήταν ο πατέρας. Αυτό το άφησε η Αρμάντια να το ξεκαθαρίσει μαζί του. Και το έκανε.

 

Με χίλιους κόπους και βάσανα, με το γνωστό τους τρόπο και μεσολάβηση, κατάφερε να συναντηθούν με τον Ζάρεκ. Σε μια συνάντηση που θα χάραζε για πάντα τη ζωή της και θα σημάδευε τη μοίρα της.

 

Όπως πάντα βρέθηκαν στο δάσος στις ρίζες του βουνού των σκιών. Έβλεπε στα μάτια του την απόσταση. Ένιωθε την αμηχανία του, διάβαζε κάτι βαθύτερο που μάλλον δεν ήθελε να εξηγήσει. Περπάτησαν δίπλα-δίπλα αλλά όχι όπως άλλοτε. Αποφάσισε εκείνη να κάνει το πρώτο βήμα.

«Έγινες ακριβοθώρητος Ζάρεκ».

«Γιατί το λες αυτό;»

«Πάει τόσο καιρός από τότε… από εκείνη τη μέρα, εδώ».

Ο άλλος προσπαθούσε να πνίξει την αμηχανία του.

«Είχαμε έγνοιες και προβλήματα Αρμάντια, δεν είναι όλα εύκολα».

«Άλλοτε εύρισκες τρόπο να βρίσκεις στιγμές για μας».

«Δεν είναι όλα ίδια», της είπε με μια εμφανή προσπάθεια να δικαιολογηθεί.

«Έπρεπε να κάνω εγώ τόσες προσπάθειες να σε δω; Να παρακαλάω για αυτήν την συνάντηση;»

«Να όμως που είμαστε μαζί», της είπε.

«Είναι λοιπόν αλήθεια;» τον ρώτησε, γυρίζοντας να τον κοιτάξει στα μάτια.

«Ποιο πράγμα;»

«Θέλω από σένα ειλικρίνεια και αλήθειες, ο πατέρας σου ετοιμάζει το γάμο σου, είναι αλήθεια Ζάρεκ;»

Μεσολάβησαν αρκετά δευτερόλεπτα σιωπής μέχρι να της απαντήσει.

«Ναι είναι αλήθεια…»

Η κοπέλα λύγισε αλλά δεν έπεσε. Μάζεψε τη δύναμή της και συνέχισε καθώς περπατούσαν.

«Την αγαπάς; Λένε ότι είναι όμορφη κοπέλα, αρχόντισσα, Άλμπα δεν τη λένε;»

«Ναι… Αρμάντια άκουσέ με!» προσπάθησε να την διακόψει.

«Την αγαπάς; Σε ρωτάω ξανά!» του είπε προσπαθώντας να κρύψει τον κόμπο στο λαιμό της.

«Τι σημασία έχει;»

«Α δεν έχει! Πως νόμιζα ότι τα λόγια σου όταν με έκλεινες στην αγκαλιά σου έλεγαν κάτι διαφορετικό…»

«Άκουσέ με! Είχες δίκιο τότε… τότε που έλεγες ότι είναι δύσκολο…. Καταλαβαίνεις… μεταξύ μας… η θέση μου… ο βασιλιάς Αρμάντια».

Κούνησε το κεφάλι της. Τα μάτια της ήταν υγρά και ένα ελαφρύ τρέμουλο εμφανίστηκε να παίζει στα χείλη της.

«Πόσο άδειος είναι αυτός ο κόσμος σας λοιπόν! Ναι στο έλεγα, για να συναντήσω τα δικά σου λόγια, τι άλλαξε; Τι ήμουνα για σένα Ζάρεκ; Ένα παιχνίδι στη βασιλική συλλογή σου;»

«Προσπάθησε να με καταλάβεις, δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά… άλλοι αποφασίζουν για μας…»

«Περίμενα να φανείς πιο ειλικρινής. Να έχεις το θάρρος να πεις την αλήθεια. Να παραδεχτείς την επιλογή σου. Δεν θα την υπερασπιστείς λοιπόν;», τον ρώτησε ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής της.

«Μα εγώ….» έκανε εκείνος.

«Δεν θα πάρεις το μέρος της; Δεν θα μιλήσεις για εκείνην; Δεν το αξίζει να πεις τους λόγους που την επιλέγεις; Ακόμα και αυτό που κάνεις την προσβάλλει κι αυτήν!»

«Άκου Αρμάντια…» της είπε προσπαθώντας να πιάσει τα χέρια της, εκείνη τον απόδιωξε, εκείνος συνέχισε:

«Ζήσαμε κάτι όμορφο μεταξύ μας, δεν το ξεχνώ, όμως αυτό έχει ένα τέλος και πρέπει να το καταλάβεις…»

 

Ένιωσε οι λυγμοί να την πνίγουν. Όμως η αξιοπρέπειά της δεν της επέτρεψε να το αφήσει. Το έλεγξε όπως μπορούσε, έκανε ένα κύκλο με το βλέμμα της ολόγυρα και ύστερα γύρισε απότομα να του πει κατά πρόσωπο:

«Ζάρεκ! Είμαι έγκυος! Περιμένω το παιδί σου!»

Ο άλλος πισωπάτησε έντρομος.

«Λες ψέματα!» ήταν η πρώτη του αντίδραση, «Λες ψέματα! Το λες για να με εκβιάσεις, να με κρατήσεις στο χέρι, δεν είναι δυνατόν…», της είπε με παραμορφωμένο πρόσωπο.

Η Αρμάντια δεν πίστευε αυτό που έβλεπε. Όχι! Δεν θα μπορούσε να κάνει τόσο λάθος, δεν ήταν αυτός ο άνθρωπος που τον έκλεινε στην αγκαλιά της. Κάποιος άλλος έστεκε απέναντί της.

«Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία γι’ αυτό που σου λέω Ζάρεκ και σαν άντρας ξέρεις καλά ότι λέω αλήθεια. Άλλωστε μπορείς και ο ίδιος να το βεβαιώσεις. Πες μου λοιπόν τι ζητάς από εμένα; Πες μου!», του είπε κραυγάζοντας, με τη φωνή της να σπάει παράταιρα τη γαλήνη του δάσους.

Προσπαθούσε να βρει την ψυχραιμία του. Τα μάτια του έγιναν σκοτεινά χωρίς να φανεί στην Αρμάντια. Γύρισε, της είπε:

«Σε παρακαλώ, δώσε μου λίγο χρόνο! Καταλαβαίνεις… ήρθαν όλα απανωτά, ξαφνικά… δώσε μου λίγο χρόνο να δω τι θα κάνουμε… Ησύχασε… και πάνω απ όλα ποιος το ξέρει αυτό;»

«Κάποιο μόνο δικό μου πρόσωπο…»

«Οι γονείς σου;»

«Όχι!»

«Ξέρουν; ….θέλω να πω… για μας;»

Ήταν η δεύτερη αποστροφή που ένιωθε σήμερα για τον άντρα που αγαπούσε εξ αιτίας της στάσης του.

«Όχι δεν ξέρουν, δεν είπα τίποτα μέχρι τώρα…»

Στα μάτια του φάνηκε μια λάμψη.

«Εντάξει, πολύ καλά έκανες. Θα σου στείλω μήνυμα το συντομότερο να συναντηθούμε πάλι εδώ, να δω και εγώ τι θα κάνω…»

Τον κοίταξε βαθιά στα μάτια. Ύστερα από λίγο πήραν το δρόμο του γυρισμού. Αμέσως με το τελείωμα του δάσους χώρισαν, όπως το έκαναν πάντα. Κράτησε την τελευταία του κουβέντα ότι “το συντομότερο θα συναντηθούμε”. Εκείνο όμως που δεν είδε ήταν το γεμάτο σκοτάδι πρόσωπό του καθώς επέστρεφε με το άλογό του πίσω στο παλάτι.

 

Ο γιος του βασιλιά του Φόριεν ζούσε τη δική του ταραχή αμέσως μετά την είδηση που ήρθε να τον ταράξει από την Αρμάντια. Οι φίλοι του τον είχαν προειδοποιήσει επανειλημμένα να μην παίζει με αυτό που λέμε ερωτική φωτιά αλλά εκείνος! Η αλαζονεία της θέσης και της ισχύος του και μαζί της ομορφιάς του, τον οχύρωναν, έτσι νόμιζε με μια αντίληψη που μετέτρεπε όλους τους άλλους σε αντικείμενα της δικής του ευχαρίστησης.

 

Η Αρμάντια ήταν για αυτόν μια δροσοσταλίδα ζωής. Μια πηγή γεμάτη ερωτικούς χυμούς που κατάφερε να κατακτήσει, να νιώσει το άρωμα αλλά και τη φωτιά τους. Τώρα όμως, σε μια κρίσιμη στιγμή για αυτόν, αυτή η φωτιά ήταν μια απειλή χωρίς όρια. Και σαν τέτοια έπρεπε να την αντιμετωπίσει. Στο μεγάλο του δώμα είχε καλέσει τον έμπιστο επικεφαλής της φρουράς. Ο Ντέμιαν ήταν ένας σκοτεινός τύπος, αδίστακτος καιροσκόπος χωρίς ίχνος από συναισθήματα και αναστολές. Σε μικρό χρονικό διάστημα κατάφερε να ανέβει την κλίμακα στη φρουρά του παλατιού και μόλις στα 35 του χρόνια να διοικεί. Στενός φίλος με τον Ζάρεκ μοιράζονταν τα πάντα στις σκοτεινές τους διαδρομές.

«Στον πατέρα σου το είπες;» τον ρώτησε εκείνος έχοντας ακούσει όλα τα γενόμενα από τον ίδιο το Ζάρεκ.

«Όχι! Τρελάθηκες! Λέξη δεν θα του πω. Δεν ξέρω τι είναι ικανός να πει ή να αλλάξει. Ότι είναι θα το αντιμετωπίσουμε μαζί. Για αυτό σε κάλεσα εδώ Ντέμιαν, πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε».

«Η μικρή τι σου είπε;»

«Απλά μου το ανέφερε, δεν είπε κάτι άλλο».

«Την έχεις ικανή να διεκδικήσει κάτι από σένα;» τον ρώτησε ο Ντέμιαν.

«Δεν ξέρω, μου είπε στους γονείς της δεν έχει πει λέξη».

«Αυτό όμως δεν είναι σίγουρο και δεν το έχεις δεδομένο»

«Τι βλέπεις να γίνεται;»

«Νομίζω ότι πρέπει να την πιέσεις να σιωπήσει. Εν ανάγκη να την εξαγοράσεις, ακόμα και να φύγει από το Φόριεν με κάποια πουγκιά από χρυσάφι, δεν βλέπω άλλη λύση. Οι γονείς της τι είναι; Θέλω να πω να μάθουμε την οικονομική τους θέση».

«Ο πατέρας της έχει ένα εργαστήριο με μπύρα, τον πατέρα της τον λένε Ιγκώρ».

«Τους ξέρεις;»

«Όχι φυσικά, λες να πειστεί Ντέμιαν;»

«Πρέπει να πειστεί Ζάρεκ, δεν έχεις άλλη λύση, εν ανάγκη να πιέσεις τους γονείς της».

 

Γυρόφερναν γύρω από το μεγάλο ξύλινο τραπέζι όπως ακριβώς τα θηρία που σχεδιάζουν την επίθεση στο θήραμά τους.

«Μην καθυστερείς, κλείσε μια συνάντηση μαζί της, πίεσέ την, εξαγόρασέ την, το χρυσάφι σκεπάζει κάθε πόνο πρίγκηπά μου, όλα εξαγοράζονται» του είπε σκληραίνοντας το πρόσωπό του.

Συνεχίζεται...