Ανθρώπινα παιχνίδια, Μέρος 7ο

Μέρος 7ο



28 Ιουνίου 1987

  Έπρεπε να περιμένουν δύο ολάκερες μέρες ώστε η φωτιά να ηρεμήσει και να μπορέσουν να ερευνήσουν τον χώρο με την πρέπουσα συγκέντρωση. Αυτή η καθυστέρηση έδωσε τον απαραίτητο χρόνο στον σερίφη για να μαζέψει τους καλύτερους ερευνητές, επίσης είχε μάθει και σε ποιον άνηκε το οίκημα, σε κάποιον Φράνσις Ρούιζ, δεν ήθελε να του ξεφύγει τίποτα.
  Όλη η ομάδα είχε καταφτάσει στο οικόπεδο, τα πάντα είχαν καταντήσει κάρβουνο και αυτή η απαίσια μυρωδιά για κανέναν λόγο δεν έλεγε να φύγει. Η μπροστινή είσοδος είχε καταρρεύσει, ένα συνονθύλευμα από καμένα ξύλα και πέτρες είχε πέσει μέχρι το έδαφος, και η οροφή του σπιτιού στηριζόταν από κάποια εναπομείναντα δοκάρια. Αναγκαστικά έπρεπε να εισχωρήσουν στο σπίτι από την πίσω μεριά του σπιτιού. Από το έδαφος ακόμα έβγαιναν ατμοί και η θερμότητα διαπερνούσε τις σόλες των παπουτσιών τους. Παρόλα αυτά όμως έπρεπε να το υπομείνουν, έπρεπε να δουν τι ακριβώς είχε συμβεί σε αυτό το μέρος.
  Όλο το γρασίδι είχε εξαφανιστεί από το έδαφος, κάτι χωματένια εξογκώματα είχαν κάνει την εμφάνιση τους. Άρχισαν να τα παρατηρούν με προσοχή, σίγουρα κάτι θα ήταν θαμμένο από κάτω. Υπήρχαν αρκετά τριγύρω, παρόλο που το νερό είχε σχεδόν κάνει σε μερικούς ορισμένα ανοίγματα, δεν μπορούσαν να διακρίνουν κάτι από κάτω. Έπρεπε αυτός ο Φράνσις να είχε σκάψει πολύ βαθιά. Διέταξε δύο άτομα από την ομάδα του να σκάψουν για να δουν τι βρίσκεται κάτω από αυτά τα εξογκώματα. Με τους υπόλοιπους συνέχισε.
  Πλησιάζοντας πιο κοντά στην πίσω είσοδο του σπιτιού είδαν διάσπαρτα πεταμένα πράγματα. Ο σερίφης έσκυψε πάνω από δύο, έμοιαζαν με χέρι και πόδι όμως δεν μπορούσε ακόμα να καταλάβει από τι. Έπιασε στο χέρι του το αντικείμενο που θύμιζε χέρι, η υφή του ήταν πλαστική. Το πλαστικό από την θερμότητα είχε λιώσει σε κάποια σημεία, από κάτω ήταν σίγουρος πως αυτό που έβλεπε ήταν ανθρώπινο οστό. Το πέταξε απότομα στο έδαφος.

27 Δεκεμβρίου 1983

  Δύο μέρες του πείρε να φτιάξει το ‘’εργαστήριο’’ του, όπως το αποκαλούσε. Όλα ήταν στην θέση τους. Την προηγούμενη μέρα είχε προμηθευτεί δεκάδες σακιά ρητίνης, θα έκαναν την δουλειά τους. Το κεφάλι της κούκλας, αυτής που τον ενέπνευσε να ξεκινήσει το λυτρωτικό του έργο, το είχε βάλει σε ένα προσεγμένο κάδρο με επιγραφή στο κάτω μέρος και το είχε κρεμάσει στον τοίχο, σε περίοπτη θέση σαν εικόνισμα αγίου. Είχε φτάσει ο καιρός όμως να βάλει το σχέδιο του σε εφαρμογή, έπρεπε να βρει το πρώτο του θύμα.
  Στο τοπικό μπαρ γνώρισε την πρώτη υποψήφια που πίστευε πως θα εξυπηρετούσε το σχέδιο του. Η αδεξιότητα του στην συζήτηση με το άλλο φύλο έκανε την υποψήφια να φύγει αηδιασμένη από το μαγαζί. Την ακολούθησε και με ένα δυνατό χτύπημα στο πίσω μέρος του κεφαλιού της την έβαλε αναίσθητη στο αμάξι του. Όταν ξύπνησε ήταν ολόγυμνη και δεμένη σε μια μεταλλική καρέκλα, προσπάθησε να φωνάξει όμως το στόμα της ήταν φιμωμένο με κολλητική ταινία.
   Ο Φράνσις μιλούσε με το κεφάλι της κούκλας, ήθελε να μάθει τι ακριβώς θα έκανε τώρα και πως θα ξεκινούσε. Είχε ανάψει ήδη την φωτιά κάτω από το καζάνι, μέσα είχε ρίξει τρία σακιά ρητίνης τα οποία είχαν μετατραπεί σε ένα ομοιογενές ρευστό πλαστικό μείγμα. Γύρω από το θύμα του πέρασε ένα δερμάτινο γιλέκο και από τον κρίκο που βρισκόταν πίσω την κρέμασε σε μια αλυσίδα. Με ένα αυτοσχέδιο παλάγκο την έφερε πάνω από το καζάνι με το μείγμα. Η κοπέλα κουνιόταν και φώναζε με όλη της την δύναμη. Σιγά – σιγά ξεκίνησε να την κατεβάζει. Το καυτό μείγμα έλιωσε το δέρμα της ακαριαία, το καζάνι γέμισε αίματα. Δεν σταμάτησε όμως, έπρεπε να δει τα αποτελέσματα μέχρι τέλους, έτσι του είχε πει η κούκλα. Την κατέβασε ως το κεφάλι της.
  Όταν ξεκίνησε να σηκώνει ότι είχε απομείνει από το θύμα του, το κεφάλι και κάποια κομμάτια από τα χέρια της και τον κορμό, απογοητεύτηκε που δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Την ξεκρέμασε από το παλάγκο και την πέταξε στην πίσω αυλή. Έπρεπε να βρει άλλον τρόπο, ένα πιο αποτελεσματικό.

1 Σεπτέμβρη 1984

  Έπειτα από πολλές μη επιτυχής προσπάθειες ήλπιζε πως επιτέλους είχε βρει την κατάλληλη αναλογία και θερμοκρασία. Επίσης, μαζί με την κούκλα, είχαν καταλήξει πως δεν θα πρέπει να γίνεται βίαιη εμβάπτιση. Είχε φτιάξει διάφορα καλούπια για όλα τα μέρη του σώματος.
  Το έκτο θύμα ήταν μία, σχεδόν, επιτυχία. Κάθε μέλος της το κάλυπτε με το καλούπι και ύστερα έριχνε το πλαστικό μέσα από μια οπή. Είχε καταφέρει να φτιάξει τα τέλεια πλαστικά χέρια και πόδια. Στην περίπτωση του κορμού όμως τα πράγματα δεν ήταν και τόσο καλά, δεν μπορούσε να πετύχει το ίδιο πάχος παντού. Το θύμα όμως δεν άντεξε από τα εγκαύματα. Του ήταν άχρηστη. Την έκοψε σε κομμάτια και την πέταξε στην πίσω αυλή.

8 Σεπτέμβρη 1984

  Το έβδομο θύμα του ήταν επιτυχία. Η κατάλληλη ποσότητα πλαστικού στην κατάλληλη θερμοκρασία. Ίσως να χρειαζόταν μονάχα κάποιες μικρές προσθήκες στο μείγμα του. Η κοπέλα είχε αντέξει, ήταν έτοιμος να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο. Ή θα ήταν αν δεν τον ενοχλούσαν εκείνοι οι περίεργοι ντετέκτιβ. Μετά την επίσκεψη τους ήταν πολύ νευρικός, έπρεπε να βρει κάποιον τρόπο να τους ξεφορτωθεί χωρίς να κινήσει περαιτέρω υποψίες. Για μια ακόμη φορά την λύση του την έδωσε η κούκλα, με κάθε λεπτομέρεια. Όταν θα ξαναρχόντουσαν εκείνος θα ήταν έτοιμος. Επίσης θα έπρεπε οπωσδήποτε να βρει έναν καλύτερο τρόπο προσέγγισης των θυμάτων του. Αν όχι δεν θα αργούσε η τοπική κοινότητα να τον καταλάβει, αν δεν το είχε κάνει ήδη και για αυτό ήταν και οι ενοχλητικοί ντετέκτιβ στο κατόπι του. 
  Σαν αποτέλεσμα αυτής του της ενόχλησης και του αποπροσανατολισμού του στο πιο κρίσιμο στάδιο της μετατροπής, για άλλη μια φορά κατέληξε ανεπιτυχής η προσπάθεια του. Είχε κάνει τις τομές στο κεφάλι πολύ βαθιές και η εξαγωγή του ματιού έγινε απρόσεχτα, με αποτέλεσμα το καλύτερό του θύμα ως τότε να πεθάνει από αιμορραγία.  

28 Ιουνίου 1987

  Τον είχε καταβάλει το σοκ και η ταραχή. Το χέρι που είχε βρει ήταν ανθρώπινο, ήταν καλυμμένο με πλαστικό και θύμιζε χέρι κούκλας, όμως ήταν ανθρώπινο. Προσπάθησε να ηρεμήσει, έπρεπε να δείχνει ήρεμος και στιβαρός μπροστά στα μάτια της ομάδας του.
  Συνέχισε προς την είσοδο του σπιτιού. Η πόρτα που υπήρχε εκεί είχε εξαφανιστεί, είχε μετατραπεί σε καρβουνιασμένο ίχνος στο έδαφος. Άναψε τον φακό του και πήρε μια βαθιά ανάσα ώστε να μπορέσει να διατηρήσει την ηρεμία του για όλα αυτά που θα έβλεπε στην συνέχεια. Ξεκίνησε να κατεβαίνει με προσοχή ότι είχε απομείνει από τα σκαλιά, από πίσω ακολουθούσε στενά και η υπόλοιπη ομάδα. Τα πάντα κάτω είχαν μετατραπεί σε κάρβουνο, έπρεπε να προσέχουν που πατάνε και που ακουμπάνε τα χέρια τους. Η ατμόσφαιρα ήταν βαθιά αποπνιχτική από το διοξείδιο του άνθρακα που είχε δημιουργηθεί. Η ανάμιξη του καμένου ξύλου με το πλαστικού δεν βοηθούσε καθόλου την κατάσταση.
  Έριχνε την δέσμη του φακού επάνω στους καμένους τοίχους. Δεν μπορούσε να διακρίνει τίποτα. Γύρισε γύρω από το σώμα του έτσι ώστε να’ χει μια πιο περιμετρική και εμπεριστατωμένη εικόνα του χώρου. Ένα καζάνι και πέντε κλουβιά υπήρχαν κάτω τα οποία είχαν μείνει ανεπηρέαστα από την φωτιά. Μια μεταλλική καρέκλα και ένα φορείο είχαν λιώσει κατά το ήμισυ. Αναρωτήθηκε τι ακριβώς να έκανε αυτός ο Φράνσις, τι είδος ανθρώπου θα μπορούσε να διατηρεί ένα μέρος σαν και αυτό. Σταμάτησε την περιστροφή του στο ίδιο μέρος που ξεκίνησε. Έδωσε οδηγίες στην ομάδα του να ψάξουν τον χώρο ενδελεχώς αλλά να μην ακουμπήσουν τίποτα χωρίς πρώτα να τον ειδοποιήσουν.
Ξεκίνησε να ερευνά τους τοίχους του χώρου, ήλπιζε να βρει κάτι. Δεν βρήκε τίποτα, δεν υπήρχε περίπτωση να δει τίποτα σε όλο αυτό τον χαώδης μαυρισμένο τοίχο. Όπως προχώραγε ανάμεσα στα χαλάσματα παρατήρησε ένα σπασμένο και μισοκαμένο κάδρο, μέσα δεν υπήρχε τίποτα παρά μόνο μια μικρή επιγραφή: ‘’Η αγαπημένη μου, το πρότυπο μου’’.

12 Φεβρουαρίου 1987

  Τρία χρόνια σχεδόν είχαν περάσει απ’ όταν ξεκίνησε το μεγαλεπήβολο σχέδιο του και ακόμα δεν είχε καταφέρει τίποτα. Σ’ αυτό συνέβαλλε και η αραιότερη συχνότητα απαγωγής των θυμάτων του. Ύστερα από ‘κείνη την μέρα που έκαναν την επίσκεψη τους οι δύο ντετέκτιβ κατάλαβε πως έπρεπε να ηρεμήσει αν δεν ήθελε να βρεθεί στην φυλακή πριν προλάβει να τελειώσει το όραμα του.
  Είχε καταφέρει να τελειοποιήσει το μείγμα του, μαζί με την ρητίνη είχε προσθέσει και στυρένιο. Με την μίξη αυτή είχε καταφέρει να έχει μια πιο ομοιόμορφη κατανομή του πλαστικού επάνω στο σώμα των θυμάτων. Πλέον είχε φτάσει στο δωδέκατο θύμα του και δεν είχε καταφέρει ακόμα να δημιουργήσει ένα αποδεκτό δείγμα. Σήμερα όμως το ήξερε βαθιά μέσα του πως θα πετύχαινε τον στόχο του.
  Σήμερα είχε φέρει την νεαρή γυναίκα σπίτι του χωρίς ιδιαίτερο κόπο, τουλάχιστον ώσπου να την οδηγήσει προς το σπίτι του. Την είχε ναρκώσει για τα καλά, δεν ήθελε οι φωνές της να του αποσπάσουν την προσοχή και να εμποδίσουν το έργο του. Την είχε γδύσει και είχε στεγνώσει το κορμί της από τον ιδρώτα με ένα πανί. Έβαλε τα καλούπια στο αριστερό της χέρι και πόδι, αφού πρώτα με μια απότομη κίνηση έσπασε τις αρθρώσεις της, και τα ασφάλισε. Στο καζάνι ήδη το μείγμα είχε ομογενοποιηθεί, η θερμοκρασία ήταν η κατάλληλη. Έφερε το φορείο δίπλα από το καζάνι και με ένα μεταλλικό δοχείο πήρε μια γενναία ποσότητα από το καζάνι. Με προσοχή έριξε το περιεχόμενο μέσα στο καλούπι του ποδιού, η γυναίκα ούτε που κουνήθηκε. Αφού τελείωσε με το πόδι συνέχισε με το ίδιο τρόπο και στο χέρι. Τροφοδότησε το σώμα της με μια ακόμη γενναία δόση ηρεμιστικού και συνέχισε και στην δεξιά μεριά με τον ίδιο τρόπο. Όταν τελείωσε με το σώμα έβγαλε με προσοχή τα καλούπια. Το πλαστικό μείγμα είχε δέσει απόλυτα χωρίς καμιά ανωμαλία. Έπρεπε να φτιάξει τώρα τις αρθρώσεις ώστε να έχουν μια πιο φυσική κουκλίστικη κίνηση. Πήρε τέσσερα μεταλλικά σφηνοειδή κομμάτια, ένα για κάθε μέλος. Με ένα μεγάλο σφυρί, σε κάθε άρθρωση κάρφωσε από ένα μεταλλικό κομμάτι και έκοψε ότι εξείχε.
  Σειρά είχε το κεφάλι. Με ένα κουτάλι έβγαλε το ένα μάτι από την κόγχη και την καθάρισε από τα υπολείμματα σάρκας και αίματος ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο στεγνή. Έβαλε λίγη κόλλα μέσα στην κόγχη και διάλεξε μια όμορφη, λαμπερή, ολοστρόγγυλη μπλε πέρλα και την τοποθέτησε στην θέση του ματιού. Με τον ίδιο τρόπο έκανε και το άλλο. Στην συνέχεια ξεκίνησε να κόβει με χειρουργικές κινήσεις το καπέλο του κρανίου της. Αφού έκανε την τομή το τράβηξε μαζί με τα μαλλιά και το καθάρισε πάλι επιμελώς. Καθάρισε και το καπέλο, έβγαλε όλες τις τρίχες και στην θέση τους έβαλε ξανθιές πλαστικές ίνες, τόσες ώστε να σχηματίσουν ένα πλούσιο μαλλί. Αφού έραψε το τροποποιημένο καπέλο στην θέση του τοποθέτησε και το κεφάλι σε καλούπι αφήνοντας ανοιχτές τις εισόδους αέρα και έριξε και εκεί το πλαστικό μείγμα.
  Μετά από μία ημέρα είχε φτάσει η ώρα να την ξυπνήσει, να δει αν τα είχε καταφέρει. Με μια χοντρή σύριγγα διοχέτευσε στο κορμί τους μια ισχυρή δόση αδρεναλίνης. Η ‘’κοπέλα’’ τινάχτηκε, όσο μπορούσε. Ο Φράνσις έμεινε ικανοποιημένος, την μετέφερε στο δικό της κλουβί. Είχε φτιάξει το πρώτο του επιτυχημένο ανδρείκελο, είχε τέσσερα ακόμη.