Το κυνήγι του δαίμονα - Μέρος 5ο

Μέρος 5ο: Το αναπάντεχο, τελικό κομμάτι του παζλ και ο αέναος κύκλος

Κυριακή 15:30μμ

Είχε αρχίσει να προχωράει γρήγορα τώρα μιας και η βροχή όλο και δυνάμωνε. Προσπαθούσε να κινείτε όσο το δυνατόν κάτω από τα υπόστεγα. Στην μισή διαδρομή ως το σπίτι του Τζον δεν μπορούσε να σταματήσει να μουρμουράει για την τρομακτική αφέλεια της "δεσποινίς" Φρανσέσκας. Στα σίγουρα, σκέφτηκε, πως ο Φρεντ Μαλόουν θα ήταν εραστής της. Σταμάτησε να μουρμουράει μόνο όταν αντιλήφθηκε πως είχε αρχίσει να μιλάει στον εαυτό του δυνατά σαν κανένας τρελός. Στην υπόλοιπη διαδρομή προσπαθούσε να ανασύρει από τα βάθη της μνήμης του το όνομα Μαλόουν, δεν μπορούσε καθόλου να τον θυμηθεί. Θα ήταν κάποια μετάθεση αστραπή από τις πολλές που γίνονται.

Όταν έφτασε τελικά έξω από το σπίτι του Τζον Φλάβιο η βροχή είχε αρχίσει να πέφτει ασταμάτητα. Για καλή του τύχη πάνω από την πόρτα υπήρχε ένα αρκετά βολικό στέγαστρο. Χτύπησε το κουδούνι της πόρτα και περίμενε. Ύστερα από λίγο η πόρτα άνοιξε και από πίσω κοντοστάθηκε η γερασμένη φιγούρα του Τζον. Βλέποντας στο κατώφλι του τον Τζακ παραμέρισε για να τον αφήσει να περάσει γρήγορα μέσα στο σπίτι. Ο Τζακ τινάχτηκε σαν το σκυλί και πέρασε μέσα, έβγαλε την βρεγμένη καμπαρντίνα του και την έδωσε στον Τζον, ο οποίος με την σειρά του την άφησε πάνω σε μια καρέκλα δίπλα στο τζάκι ώστε να στεγνώσει γρήγορα.

«Πες μου πως έχεις έτοιμα τα αποτελέσματα», του είπε ο Τζακ μπαίνοντας κατευθείαν στο ψητό και γεμάτος ανυπομονησία. Είχε έρθει πολύ νωρίτερα από το αναμενόμενο.

Για καλή του τύχη ο Τζον απλώς έγνεψε θετικά. Απ’ ότι φαινόταν δεν είχε και πολλά κέφια, όμως αυτό ήταν κάτι που το περίμενε ο Τζακ, ποιος άλλωστε θέλει να τον ενοχλούν Κυριακάτικα και πόσο μάλλον όταν προσπαθεί να ξεκουραστεί. Έλα όμως που στην μέση ήταν αυτή η παλιουπόθεση. Όταν όλο αυτό θα τελείωνε θα του έπαιρνε ένα μπουκάλι από το αγαπημένο του μαλτ ουίσκι. Προχώρησαν προς το μεγάλο σαλόνι του σπιτιού και κάθισαν αναπαυτικά στις καρέκλες. Πάνω στο τραπέζι υπήρχε ήδη μια κανάτα με καφέ και ο Τζον σέρβιρε, χωρίς καν να ρωτήσει, τον Τζακ.

«Λοιπόν, η υπόθεση σου μου χάλασε όλη την μέρα. Από το πρωί έχω χαθεί στον υπολογιστή να κοιτάω αμέτρητες βάσεις δεδομένων».

«Βρήκες τουλάχιστον κάτι χειροπιαστό, κάποιο όνομα;», είπε ο Τζακ χωρίς να δώσει σημασία στον φανερό εκνευρισμό του Τζον.

«Ναι. Παρόλα αυτά δεν μπόρεσα να βρω κάποια σύνδεση με το παρελθόν του, σε καμία βάση δεδομένων», ο Τζακ πραγματικά κρεμόνταν από τα χείλη του τώρα. «Το όνομα του λοιπόν», έβγαλε το σημειωματάριο του και φόρεσε τα γυαλιά του, «είναι Φρεντ Μαλόουν».

Ο Τζακ σάστισε. Αυτό το όνομα είχε αναφερθεί από την υπεύθυνή του μουσείου και αυτός ήταν σχεδόν πεπεισμένος πως ήταν πιο κοντά στην λύση της υπόθεσης. Όμως η ετυμηγορία του Τζον έφερε τα πάνω κάτω. Έπρεπε να μάθει περισσότερα για το παρελθόν του Φρεντ Μαλόουν. Σίγουρα θα έβρισκε πληροφορίες στην βάση δεδομένων της αστυνομίας, θα μπορούσε να ζητήσει και την βοήθεια του αρχηγού. Ήπιε τον καφέ μονορούφι, ένα ουίσκι στην προκειμένη περίπτωση θα του έκανε καλό, και σηκώθηκε από την καρέκλα. Ευχαρίστησε μηχανικά τον Τζον, πήρε από την καρέκλα την καμπαρντίνα του που είχε στεγνώσει τώρα και βγήκε έξω από το σπίτι. Η ροή της βροχής είχε επιστρέψει στα αποδεκτά όρια της ψιχάλας. Χαιρέτησε και πάλι τον Τζον και ξεκίνησε να προχωράει κάτω από τα υπόστεγα προς τα κεντρικά της αστυνομίας.

Κυριακή 17:00μμ

Έφτασε έξω από το τμήμα βρεγμένος μέχρι το κόκαλο. Η ροή της βροχής συνεχώς αυξομείωνε και σε κάποια στιγμή ο δρόμος ξέμεινε από υπόστεγα. Παρόλα αυτά κοντοστάθηκε για λίγο ώστε να θαυμάσει το μεγαλοπρεπές κτίριο που στέγαζε το τμήμα, πάντα του προκαλούσε δέος. Μπήκε μέσα και έβγαλε γρήγορα την καμπαρντίνα του και την πέταξε πάνω σε μια καρέκλα. Το τμήμα σήμερα, όπως και κάθε Κυριακή, θύμιζε έρημο τοπίο. Μόνο ορισμένοι υπηρεσιακοί καθόντουσαν βαριεστημένα στα γραφεία τους περιμένοντας εναγωνίως την αλλαγή βάρδιας. Στην προκειμένη περίπτωση αυτό ήταν κάτι που εξυπηρετούσε τον Τζακ μιας και θα έκανε ανενόχλητος τον έλεγχο του στην βάση δεδομένων. Προχώρησε προς το παλιό του γραφείο που τώρα ήταν άδειο, οι αστυνομικοί που καθόντουσαν στα γραφεία τους ούτε που αντιλήφθηκαν την παρουσία του. Κάθισε στην καρέκλα του γραφείου και άνοιξε τον υπολογιστή. Στην οθόνη εμφανίστηκε το λογότυπο της αστυνομίας, από κάτω ένα πλαίσιο ζήταγε τα στοιχεία εισόδου. Έψαξε γύρω από την περιοχή του πληκτρολογίου και της οθόνης, κάτω από το πληκτρολόγιο βρήκε ένα κίτρινο ποστ-ιτ με τα στοιχεία που ζητούσε ο υπολογιστής. Τα πληκτρολόγησε και περίμενε να φορτώσει, συγχρόνως έριχνε κλεφτές ματιές μήπως και οι βαριεστημένες φιγούρες αποφάσιζαν να έρθουν προς το μέρος του. Μπήκε στην βάση δεδομένων και πληκτρολόγησε το όνομα του Φρεντ Μαλόουν, η μπάρα αναζήτησης άρχισε να γεμίζει και φωτογραφίες πέρναγαν γρήγορα μπροστά του. Η αναζήτηση κάποια στιγμή σταμάτησε και μία φωτογραφία εμφανίστηκε στην οθόνη που μάλλον θα ήταν και αυτή του Μαλόουν. Πάτησε με τον κέρσορα επάνω της και μία καρτέλα άνοιξε παράλληλα με την φωτογραφία με τα στοιχεία του Φρεντ Μαλόουν.

Ο Τζακ σάρωσε με τον κέρσορα τις πληροφορίες της καρτέλας, ήταν φανερά ελλείπεις. Δεν υπήρχαν βασικές πληροφορίες, ούτε ημερομηνία γέννησης, ούτε που έμενε αλλά ούτε και πως είχε καταλήξει σε αυτό το αστυνομικό τμήμα. Προχώρησε προς τα κάτω για να δει σε ποιες υποθέσεις είχε πάρει μέρος. Τελικά μόνο σε μία υπόθεση είχε πάρει μέρος, ήταν φρέσκος στο τμήμα, μπορεί και να ήταν εδώ κάτι λιγότερο από ένα μήνα. Ίσως για αυτό δεν υπήρχαν αρκετά στοιχεία στην καρτέλα του, σκέφτηκε ο Τζακ. Άνοιξε το αρχείο της υπόθεσης. Είχε γίνει μια ληστεία στο μουσείο πριν μία βδομάδα και απ’ ότι φαινόταν την είχε αναλάβει αυτός μαζί με τον αρχηγό. Τα πράγματα γινόντουσαν πραγματικά περίεργα, για ποιο λόγο ο αρχηγός να έχει αναμιχθεί σε μια υπόθεση ληστείας και μάλιστα με έναν απλό και νέο στο τμήμα αστυνομικό. Το πιο κυριότερο όμως ήταν γιατί δεν είχαν πει τίποτα για αυτό, ούτε ο αρχηγός αλλά ούτε και η υπεύθυνη του μουσείου. Έξυσε το κεφάλι του χαζεύοντας την οθόνη, τα πάντα γύριζαν, εκεί που νόμιζε πως έβρισκε την άκρη του νήματος, εκεί την έχανε και ξανά από την αρχή. Ο αρχηγός σίγουρα κάπως ήταν αναμιγμένος σε αυτό το φονικό, όμως ποιος ο λόγος να ζητήσει τις  υπηρεσίες του. Σηκώθηκε από την καρέκλα και κίνησε προς το γραφείο του αρχηγού. Χτύπησε μία φορά την πόρτα και κατευθείαν πήγε να την ανοίξει, ήταν κλειδωμένη. Παράξενο, σκέφτηκε ο Τζακ. Έβγαλε από την τσέπη του τα αγαπημένα του εργαλεία παραβίασης και, ρίχνοντας συνεχώς ματιές πίσω του, άνοιξε με ευκολία την πόρτα. Το γραφείο μέσα ήταν ανάστατο, τα στόρια ήταν κλειστά και το μοναδικό φως προερχόταν από την αναμμένη οθόνη του υπολογιστή. Η μυρωδιά μέσα στο γραφείο ήταν πραγματικά περίεργη, στον Τζακ θύμιζε την περίεργη μυρωδιά θειαφιού. Πήγε προς το γραφείο του. Τα πάντα ήταν πεταμένα στο πάτωμα και επάνω υπήρχε μόνο ένα κομμάτι χαρτί, η οθόνη του υπολογιστή ήταν μπλε και μόνο ένα μικρό εικονίδιο με έναν φάκελο φαινόταν. Ο Τζακ πήρε στα χέρια του το χαρτί και με την βοήθεια της οθόνης προσπάθησε να το διαβάσει.

"Τζακ, συγνώμη που σε έμπλεξα σ ‘αυτήν την υπόθεση. Ακόμα και τώρα μου είναι πολύ δύσκολο να αντισταθώ σε αυτόν που με διατάζει. Πιστεύω πως θα βρεις κάποια λύση πριν να είναι πολύ αργά, πριν σταματήσω να τον περιορίζω. Τα πάντα μέσα μου καίνε. Όταν με ξαναδείς Τζακ να πρ..."

Η γραφή σταμάτησε απότομα. Τι περίεργα πράγματα του έγραφε ο αρχηγός. Στο μυαλό του ήρθαν τα λόγια του γέρο-Μπακ. Θα μπορούσαν όλα αυτά που έλεγε να είναι τελικά αλήθεια και αυτός που διατάζει τον αρχηγό να είναι ο δαίμονας; Χωρίς να χάσει καθόλου χρόνο άνοιξε και τον φάκελο στον υπολογιστή. Μέσα υπήρχε ένα αρχείο φωτογραφίας και ένα κειμένου. Άνοιξε πρώτα του κειμένου. Μέσα υπήρχε μια ενδελεχή αναφορά της υπόθεσης κλοπής στο μουσείο. Από εκεί είχε κλαπεί ένα αρχαίο μενταγιόν το οποίο μόλις είχε παραληφθεί από το μουσείο. Την υπόθεση την είχε αναλάβει ο Φρεντ Μαλόουν, ο οποίο απ’ ότι φαίνεται είχε ζητήσει αποκλειστικά την βοήθεια του αρχηγού στην υπόθεση. Ο Τζακ στη συνέχεια άνοιξε την φωτογραφία. Μπροστά του είδε τώρα το ίδιο μενταγιόν που είχε δει στα σκονισμένα βιβλία του γέρο-Μπακ, το ίδιο σχέδιο που ήταν χαραγμένο πάνω στο στέρνο του Φρεντ Μαλόουν και το ίδιο που ήταν ζωγραφισμένο στους τοίχους της σκηνής και του γραφείου του.

Όλες οι γραμμές είχαν αρχίσει να συνδέονται στο κεφάλι του, τα πάντα τώρα είχαν αρχίσει να βγάζουν κάποιο νόημα. Έπρεπε να φύγει γρήγορα, έπρεπε να βρει τον αρχηγό πριν να είναι πολύ αργά.

Κυριακή 20:00μμ

Βγήκε έξω από το τμήμα. Η βροχή είχε σταματήσει τελείως και τώρα είχε ξεκινήσει ένας μανιασμένος αέρας. Η πανσέληνος φώτιζε τον σκοτεινό υγρό δρόμο κάνοντας τον να μοιάζει σαν μια ενιαία μαρκίζα θεάτρου. Θα πήγαινε να βρει τον αρχηγό στο σπίτι του, ήλπιζε πως όλα αυτά θα ήταν ένα άσχημο παιχνίδι, κατά βάθος γνώριζε πως έκανε λάθος όμως. Το σπίτι του αρχηγού δεν ήταν πολύ μακριά, κάπου ανάμεσα στο δικό του σπίτι και στο τμήμα. Σε όλη την διαδρομή ένιωθε πως κάποιος τον παρακολουθούσε, το καταλάβαινε από τις τρίχες του σβέρκου του που είχαν σηκωθεί. Με το ένα χέρι πάνω στο όπλο του συνέχισε να προχωράει μέσα στο σκοτάδι.

Λίγο πριν φτάσει στο σπίτι του αρχηγού άκουσε κάποιον να φωνάζει το όνομα του. Γύρισε, πίσω του ακριβώς στεκόταν μια ανδρική φιγούρα, το κεφάλι ήταν καλυμμένο με μια κουκούλα και το δεξί χέρι ήταν δεμένο με έναν βρώμικο επίδεσμό. Ο Τζακ έβγαλε το όπλο του και το έστρεψε προς τον άγνωστο που είχε απέναντι του. Ο άγνωστος έβγαλε την κουκούλα και τότε ο Τζακ είδε πως μπροστά του στεκόταν ο αρχηγός.

«Αρχηγέ εσένα έψαχνα», είπε ο Τζακ συνεχίζοντας να τον σημαδεύει με το όπλο του.

«Το ξέρω Τζακ, ελπίζω να διάβασες το σημείωμα που σου άφησα».

«Πες μου τι ακριβώς συνέβη;»

Τότε ο αρχηγός έντονα καταβεβλημένος άρχισε να του εξηγεί.

«Αυτός ο Φρεντ Μαλόουν ήρθε από το πουθενά με μια υπόθεση κλοπής και ζήτησε την βοήθειά μου. Η συμπεριφορά του όμως ήταν αλλοπρόσαλλή, δεν μπορούσα να τον βοηθήσω με κανένα τρόπο. Έπρεπε υποτίθεται να βρούμε ένα μενταγιόν που είχε κλαπεί από το μουσείο για το οποίο όμως δεν είχαμε το παραμικρό στοιχείο. Κατάφερα να το βρω τελικά, αυτός ήταν που το είχε κλέψει».

«Καλά όλα αυτά που μου λες αρχηγέ, όμως τότε πως πέθανε και γιατί δεν μου τα είπες όλα αυτά από την αρχή;»

«Τζακ σε παρακαλώ μη ρωτάς περισσότερα, το νιώθω να με υπερνικά...»

Ο αρχηγός κουλουριάστηκε και μια περίεργη λάμψη βγήκε από το σώμα του. Ο Τζακ άρχισε να κάνει σαστισμένος βήματα προς τα πίσω έχοντας συνεχώς επάνω στον αρχηγό στραμμένο το όπλο του. Ο αρχηγός σηκώθηκε, το πρόσωπο του ήταν αλλαγμένο, τα μάτια του είχαν γίνει κόκκινα και άρχισε να γρυλίζει με μια πολύ βαριά φωνή. Ο Τζακ στον λαιμό του είδε να κρέμεται το καταραμένο μενταγιόν και πήγε να τον πυροβολήσει. Με μια αστραπιαία κίνηση ο αρχηγός του χτύπησε το χέρι κάνοντας το όπλο να πέσει στο δάπεδο. Ένα άλλο δυνατό χτύπημα τον έστειλε πεσμένο στο πεζοδρόμιο ψιλοζαλισμένο. Το δεξί χέρι του αρχηγού που ήταν καλυμμένο με επιδέσμους άρχισε τότε να πυρώνει και να παίρνει φωτιά. Άρχισε να εμφανίζεται στο χέρι η ίδια αρχαία σφύρα που είχε οραματιστεί ο ίδιος. Ο Τζακ είδε το όπλο που ήταν πεσμένο παραδίπλα και μπουσουλώντας ξεκίνησε για να το πιάσει. Όταν έφτασε δίπλα στο όπλο η σφύρα είχε πλέον σχηματιστεί στο χέρι του αρχηγού ο οποίος τώρα τον πλησίαζε απειλητικά .Έπιασε με το αριστερό του χέρι το όπλο, το δεξί είχε σπάσει από το χτύπημα, και προσπάθησε να τον σημαδέψει. Έριξε δύο σφαίρες προς το πρόσωπο του αρχηγού. Ακούστηκε τότε μια δυνατή υπόκωφη κραυγή και ένα εκτυφλωτικό φως βγήκε από το σώμα του που κάλυψε τα πάντα.

Δευτέρα 10:00πμ

Ο Τζακ άνοιξε τα μάτια του με δυσκολία, είδε την ώρα και ξαναέπεσε. Δεν μπορούσε να θυμηθεί τι είχε γίνει χθες και πως βρέθηκε στο κρεβάτι του. Όλο του το κορμί πονούσε και ιδιαίτερα το χέρι του. Το σήκωσε για να το δει, πλέον δεν ήταν σπασμένο όμως μια περίεργη κοκκινίλα είχε απλωθεί γύρω από την περιοχή της παλάμης, σαν έγκαυμα. Σηκώθηκε απότομα από το κρεβάτι θέλοντας να ξυπνήσει από τον εφιάλτη. Κάτι ένιωθε μέσα στην τσέπη του παντελονιού του. Έβαλε το χέρι μέσα και έβγαλε το μενταγιόν. Χωρίς να προλάβει να κάνει τίποτα το μενταγιόν αιωρήθηκε και με δύναμη κόλλησε στο λαιμό του.

Ο καταραμένος κύκλος συνεχίζονταν, δεν μπορούσε κανένας να τον σταματήσει.

Τέλος